Keskin dönemeçlerde kendi saçlarından öpmek,

 Aynalar vardı, baktığımda yüzümün yansımasını göremediğim. Aslını isterseniz buraya hoş cümleler yazmaya gelmedim. Odamda bir ayna var. Bakıyorum da görmek istediğim yansıma tam olarak bu değil. 

Aynalı odalar, yaldızlı geceler, ışıklı evler değil bu, 

bu karanlık Yusuf'un kuyusunun karanlığı.

Umut etmek kulun işi ve dilerim ki Tanrı herkesi kendi kuyusundan kurtarsın. 

Işığını kaybedene ışık tutsun, gam çekene güller dersin, yalnızlıktan kavrulana kalabalık sular bahşetsin. 

Herkesin iyiliğini ve güzelliğini istemek bahçemize bereket versin ve Tanrı beni göğsüne bassın. Birazcık saçlarımı sevsin. "Benim de burada bir yerim var" diyeyim.

Sığınmak, anlaşılmak için okyanuslarda kulaç atmak zorunda kalmayayım. Tanrı sadece beni göğsünde uyutsun ve yaralarıma dokunsun ve şafinlerin şifasını kabuklu yaralarıma sürsün. 

Ben onun kuluyum, kölesiyim 

Kusurluyum, acizim, 

Tanrı beni bağrına bassın,

Aynalarla aramızdaki husumeti yok etsin.

Bağrımı delip göğsümden fışkıran bahar dalları bedenimi ele geçirsin bir sarmaşık gibi.

Dünyaya sığamıyor gibi hissettiğim gecelerde, hiç tanımadığım evlerde temiz çarşaflarla hazırlanmış yataklarda uyuma arzusu içime çöreklenmesin.

Dünyaya sığamıyor gibi hissettiğim geceler,

Böyle gecelerde üzüldüğünüz için kabahatli sayılabilirsiniz, olabilir dünya tam olarak böyle bir yer değil mi zaten?

Anlaşılmak, gelip masamıza oturduğunda onu gözlerinden öpmek istemez miyiz?

Birşeyleri çok içten çözmek istersek omuzlarımıza bastırılmış hatalar hafifler mi?

Ama yine de diyorum ki, 

Olsun, 

hava güneşliyse salınalım, başımıza sağanak yağmur mu yağacak, hadi dansa kaldır beni! 

Bekleyelim mi? Tamam, bekleyelim. Eğer beklemekten yorulursak el ele toparlanıp gideriz.

Tüm bunlar şey demek değil midir?

"her şeyin üstesinden geliriz"

Tam olarak o an olmasa bile, insan vücudunda derman kalmayıp kendini bir kenarda yığılmış bulurken baş ucuna bir bardak sıcak süt iliştirilsin istiyor.








Yorumlar

Yorum Gönder

Bu blogdaki popüler yayınlar

Denize dökülen bir pınar gibi,

Resim
Ne olduysa o kırmızı monttan sonra oldu , demiştik biz uzun süre. Hayatını alt üst ettin , demişlerdi onlarda. Hayatımın altından cennet suları akıyormuş meğer, kurak bir toprak üstünde yaşarken bundan haberdar değildim. Bu yıl yeni bir yaş aldım, onbir kilo verdim, hayatımda ilk kez bu yıl gittim lunaparka.  İnsanlar eksilttim hayatımdan -yeni insanlara yer açtım- Çok ağladım, çok yürüdüm, çok yazdım. Gün doğumlarını yakaladım. Yağmurlu günlerde şemsiye taşımaktan hiç haz duymuyorum ama ilk kez şemsiyem ile yürüdüm yağmurda. Saçlarım çok uzadı, bir iki tel beyazım bile çıktı.  Kafamın içi aylarca susmadı,  Hem çok konuştum hem hiçbir şey anlatmadım insanlara. Bu yılın kahrını da neşesini de en çok iş arkadaşlarımla bölüştüm. Ne kadar ağladıysam o kadar güldüm. Öyle ki artık ağlanacak şeylere de gülüyoruz. - ve oldukça yüksek ses çıkartarak çalıştığım için üzgünüm, bu da bir çeşit terapi oldu bana - Ankara'ya bu yıl da gidemedim. Taşa döndüm zannederken kalbimde çiçekler...
Devamı

Kanadın da kaderi kırılmak,

Resim
Dizlerini karnına çekip ellerinle sarmışsın, Gece üç, dört  Bir günün değil bir yaşamın yorgunluğu bu. Öyle uyuyarak da geçmiyormuş üstelik. En hazırlıksız anda yüreğine görünmez bir bıçak sızısı saplayabiliyormuş.  Konuşan bir zihne sadece susmak fayda etmez. Bazen daha çok konuşup, o ne dediğini bilmeyen sesi bastırmak gerekir. Bu gerçek bir yaşam yorgunluğu olabilir mi peki? Olabilir. Herkesin sınavı kendine özgü. Herkesin yükü kendine ağır. Durup karşısında, canı acıyanın acısını hafife almak ancak acizlere yaraşır.  * Anlatmam derdimi dertsiz insana, Dert çekmeyen dert gıymetin bilemez Kendini sevmek uzun bir yol, yolculuk etmesi çetin bir yol. Bu sebeptir ki her zaman insanın insana sevgisini kutsadım. İnsanın kendini sevmesi bile bu kadar zorken, dedim. Dünya üzerinde bir benzeri daha olduğuna inanmadığın birini sevmek müthiş bir cesaret! Kendinde tahammül edemediğin ne varsa baş göz üstüne diyorsun. Bir başkası yapsa aynı davranışı saniye düşünmeden yoldan saparı...
Devamı

Tanıdığım bir ağaç var,

Resim
Çiçeğe "unutmabeni" ismini veren insanoğludur inceliğe olan inanca tutulduğum dal. Hâlbuki ne kadar zor inceliğin dengesini koruyabilmek. Beklentilerini ve duygularını taşıyabilmek. Bazen kendini bazen de dünyanı var edenleri sırtlayabilmek,  Olanı olduğu gibi aktarabilmenin çabasını vermek insanoğluna,  Tanrıdan dilemek seni duymasını, seni anlamasını, seni pamuklara sarmasını.. -İstemenin sınırsızlığına inanarak gönlünü ferahlatarak- Bütün bunları zihnimin kalabalığı ile konuşurken, kafamı kaldırıp yolun karşısına baktım. Çırılçıplak duruyordu karşımda. Halinden memnun değildi. Çünkü kendi tercihi olmayan bir sonucun üzerinde yarattığı ağırlığı taşıyordu. Sonbaharda yapraklarını çok döktüğü için bu büyük ağacın tüm dallarını budamışlardı. Çünkü yazın o ağacın gölgesinde serinlediklerini, güzün ilk günleri gelir gelmez unutmuşlardı. Yeşil renkleri sarıya dönüp birde yerlere dökülen yapraklarını toplamak zorunda kaldıklarında; güzün de gelip geçici olduğunu göz ardı edip kesm...
Devamı