Tomurcuk,

 Ölümü, ihaneti ve savaşı görüyorum ama göğüs kafesimde bir yonca yeşeriyor. Gövdesi cılız, kökleri kudretle toprağına bağlı. Yaşamın nasıl, diye soranlara tam olarak böyle tarif ederdim.

*

Çıplak gözle göremediğin güneşin hergün orada olduğunu bilirsin, hergün ışığının hacmi değişir ancak orada olduğunu bilirsin. Bu çok sevdiğin birini göremediğin halde orada olduğunu bilmekle eş değerdir. Bunca kavga ve gürültü içerisinde, sevgisini içinde bir yerlerde kristal bir kutuda saklamak gibi.


Hayatta herşey insan için dedikleri,


Yaşarken aklının ucundan dahi geçirmediğin şeyler başına geldiğinde dünyam başıma yıkıldı, zannedersin. Neden beni buldu, dersin. Hayatından umudu kesen başını gökyüzüne çevirsin! Bak şu alt üst olmuş hayatımın yeni haline! Gün batımı turuncusunda binbir renk çiçek kokusu ve esintili yaz akşamları mayhoşluğu! Bak! Uçuşuyor neşeli kelebekler . En yağmurlu günde çetin bir rüzgar ağacımın dalını kırsa dahi kaldığı yerden devam ediyor güzelliği. 


İnsanlara güzel olanın güzelliğini anlatmak, mucizesini ikiye katlıyor öğrendim. Kim bilebilir gülerken dudağının kıvrımında oluşan çukura bile bir sevda sığdırılabileceğini.


Bu bir aşk masalı girizgahı değil! Hayal dahi edemediğim, rüyamda görsem uykuma küseceğim bir kavuşma mucizesi. Hem delicesine isteğim hem delicesine korktuğum bir avuç mucize. 


Milyarlarca insanın nefes aldığı bir dünyada gidip kendine uygun olanı, bitmeye yüz tutmuş bir yap-bozun eksik kalmış son parçası gibi; gelip hayatında ne eksikse bir fazlası olmayı başarmış, bütün aydınlık ve sonsuzluk içersinde yer bulan korku ve karanlığa rağmen, gidip almalı mı insan? İnsan almalı, uğruna bir çok şeyi de göze alarak, gidip kendisine ait olanı olduğu yerden almalı. Yapacak bir çok şey var demeli, binbir çeşit yol keşfederek! Yan koltukta kimin oturduğu önemli, yoksa yol ha patikadan geçmiş ha asfalt bir düzlükten, ne fark eder.


Artık sana biraz da Sadık Hidayet okuduğum günlerin hayalinden bahsetmek isterim..





Yorumlar

Yorum Gönder

Bu blogdaki popüler yayınlar

Denize dökülen bir pınar gibi,

Resim
Ne olduysa o kırmızı monttan sonra oldu , demiştik biz uzun süre. Hayatını alt üst ettin , demişlerdi onlarda. Hayatımın altından cennet suları akıyormuş meğer, kurak bir toprak üstünde yaşarken bundan haberdar değildim. Bu yıl yeni bir yaş aldım, onbir kilo verdim, hayatımda ilk kez bu yıl gittim lunaparka.  İnsanlar eksilttim hayatımdan -yeni insanlara yer açtım- Çok ağladım, çok yürüdüm, çok yazdım. Gün doğumlarını yakaladım. Yağmurlu günlerde şemsiye taşımaktan hiç haz duymuyorum ama ilk kez şemsiyem ile yürüdüm yağmurda. Saçlarım çok uzadı, bir iki tel beyazım bile çıktı.  Kafamın içi aylarca susmadı,  Hem çok konuştum hem hiçbir şey anlatmadım insanlara. Bu yılın kahrını da neşesini de en çok iş arkadaşlarımla bölüştüm. Ne kadar ağladıysam o kadar güldüm. Öyle ki artık ağlanacak şeylere de gülüyoruz. - ve oldukça yüksek ses çıkartarak çalıştığım için üzgünüm, bu da bir çeşit terapi oldu bana - Ankara'ya bu yıl da gidemedim. Taşa döndüm zannederken kalbimde çiçekler...
Devamı

Kanadın da kaderi kırılmak,

Resim
Dizlerini karnına çekip ellerinle sarmışsın, Gece üç, dört  Bir günün değil bir yaşamın yorgunluğu bu. Öyle uyuyarak da geçmiyormuş üstelik. En hazırlıksız anda yüreğine görünmez bir bıçak sızısı saplayabiliyormuş.  Konuşan bir zihne sadece susmak fayda etmez. Bazen daha çok konuşup, o ne dediğini bilmeyen sesi bastırmak gerekir. Bu gerçek bir yaşam yorgunluğu olabilir mi peki? Olabilir. Herkesin sınavı kendine özgü. Herkesin yükü kendine ağır. Durup karşısında, canı acıyanın acısını hafife almak ancak acizlere yaraşır.  * Anlatmam derdimi dertsiz insana, Dert çekmeyen dert gıymetin bilemez Kendini sevmek uzun bir yol, yolculuk etmesi çetin bir yol. Bu sebeptir ki her zaman insanın insana sevgisini kutsadım. İnsanın kendini sevmesi bile bu kadar zorken, dedim. Dünya üzerinde bir benzeri daha olduğuna inanmadığın birini sevmek müthiş bir cesaret! Kendinde tahammül edemediğin ne varsa baş göz üstüne diyorsun. Bir başkası yapsa aynı davranışı saniye düşünmeden yoldan saparı...
Devamı

Tanıdığım bir ağaç var,

Resim
Çiçeğe "unutmabeni" ismini veren insanoğludur inceliğe olan inanca tutulduğum dal. Hâlbuki ne kadar zor inceliğin dengesini koruyabilmek. Beklentilerini ve duygularını taşıyabilmek. Bazen kendini bazen de dünyanı var edenleri sırtlayabilmek,  Olanı olduğu gibi aktarabilmenin çabasını vermek insanoğluna,  Tanrıdan dilemek seni duymasını, seni anlamasını, seni pamuklara sarmasını.. -İstemenin sınırsızlığına inanarak gönlünü ferahlatarak- Bütün bunları zihnimin kalabalığı ile konuşurken, kafamı kaldırıp yolun karşısına baktım. Çırılçıplak duruyordu karşımda. Halinden memnun değildi. Çünkü kendi tercihi olmayan bir sonucun üzerinde yarattığı ağırlığı taşıyordu. Sonbaharda yapraklarını çok döktüğü için bu büyük ağacın tüm dallarını budamışlardı. Çünkü yazın o ağacın gölgesinde serinlediklerini, güzün ilk günleri gelir gelmez unutmuşlardı. Yeşil renkleri sarıya dönüp birde yerlere dökülen yapraklarını toplamak zorunda kaldıklarında; güzün de gelip geçici olduğunu göz ardı edip kesm...
Devamı