Visse, scrisse, amo

  Torosların başından bir rüzgar esti, geldi ve benim başımı döndürdü. Senelerdir üzerinde yaşadığımız bu topraklara yabancılaştığımız bir dönemden geçiyoruz biliyorum. Hâlbuki varmış ağaçların kokusu, ben 29'umda öğrenmişim. Başka şeyler hayal etmiştim kendim için. 


Mevsimlerden Nisanı mı severdim Mayısı mı unuttum gitti. Bazı lezzetleri unuttum gitti. Bazı tarihler vardı önemi olan, ben hepsini unuttum gitti. Farkında olmadan hafızamın derinliklerinden bir yol açtım da sonu bir akarsuya varıyordu sanki oradan da suya karışıp uzaklaşıyorlardı benden. 


Hiç kimseyle konuşmadan sohbet edebildiğimi keşfettim. Dinlediğim o şarkılar,türküler yani o ezgileri yazan  insanlarla anlamadığım bir şekilde bir bağ kuruyorum. Bana bir şeyler anlatıyorlar, en mahrem hikayeleri paylaşıyorlar benimle ve beni alıp yüzyıllar öncesinde bir sofraya götürüyorlar. Konuşuyoruz hikayeler benzer, duygular benzer, aldanışlar, aldatışlar, hayal kırıklıkları.. Yüzyıllar öncesinden başlıyoruz aynı ekmeği bölüşüp yemeye. 

Acımı tarif etmeyi öğreniyorum; hiç tanımadığım insanların cümlelerinden. 


Seneler öncesinde yaşadığımı keşfettim. Üstelik öyle gözlerimi kapatıp hayal ederek gitmiyorum o ana. Şimdi burada tam karşınızda durup konuşurken, gülüşürken, masamda çalışmaya devam ederken gidiyorum o ana. Ve olduğu gibi yaşıyorum; rüzgar mı esiyordu evet tenimde hissediyorum, yağmur mu yağıyor evet saç diplerime kadar ıslanıyorum, sarılıyor muyduk o an evet işte sızlıyor kemiklerim. 



Ama insan hâtıradır, derdi bir büyüğüm. İnsan en çok kendinden kaçamaz derdi. İnsanın kendini affetmesi daha zordur derdi. Ben kendimi sevmeye çok geç kaldım. 

Şu kısacık ömrüm hep bir başkalarını düşünerek geçti. Onlar üzülmesin diye kendimden ödün vererek, kendimi erteleyerek geçti. 

İşte bu düşünce göğsümün tam orta yerinde durmuş beni kemiriyor. Hak mı hak.


***

Ama "iyilik benim kendime olan inancım ben de biliyorum kimsenin buna değmeyeceğini, "

Yorumlar

  1. haydaraydin64@gmail.com14 Nisan 2025 05:14

    Çok güzel yazmışsın emeğine yüreğine sağlık kendini önemse kızım 👍

    YanıtlaSil

Yorum Gönder

Bu blogdaki popüler yayınlar

Denize dökülen bir pınar gibi,

Resim
Ne olduysa o kırmızı monttan sonra oldu , demiştik biz uzun süre. Hayatını alt üst ettin , demişlerdi onlarda. Hayatımın altından cennet suları akıyormuş meğer, kurak bir toprak üstünde yaşarken bundan haberdar değildim. Bu yıl yeni bir yaş aldım, onbir kilo verdim, hayatımda ilk kez bu yıl gittim lunaparka.  İnsanlar eksilttim hayatımdan -yeni insanlara yer açtım- Çok ağladım, çok yürüdüm, çok yazdım. Gün doğumlarını yakaladım. Yağmurlu günlerde şemsiye taşımaktan hiç haz duymuyorum ama ilk kez şemsiyem ile yürüdüm yağmurda. Saçlarım çok uzadı, bir iki tel beyazım bile çıktı.  Kafamın içi aylarca susmadı,  Hem çok konuştum hem hiçbir şey anlatmadım insanlara. Bu yılın kahrını da neşesini de en çok iş arkadaşlarımla bölüştüm. Ne kadar ağladıysam o kadar güldüm. Öyle ki artık ağlanacak şeylere de gülüyoruz. - ve oldukça yüksek ses çıkartarak çalıştığım için üzgünüm, bu da bir çeşit terapi oldu bana - Ankara'ya bu yıl da gidemedim. Taşa döndüm zannederken kalbimde çiçekler...
Devamı

Kanadın da kaderi kırılmak,

Resim
Dizlerini karnına çekip ellerinle sarmışsın, Gece üç, dört  Bir günün değil bir yaşamın yorgunluğu bu. Öyle uyuyarak da geçmiyormuş üstelik. En hazırlıksız anda yüreğine görünmez bir bıçak sızısı saplayabiliyormuş.  Konuşan bir zihne sadece susmak fayda etmez. Bazen daha çok konuşup, o ne dediğini bilmeyen sesi bastırmak gerekir. Bu gerçek bir yaşam yorgunluğu olabilir mi peki? Olabilir. Herkesin sınavı kendine özgü. Herkesin yükü kendine ağır. Durup karşısında, canı acıyanın acısını hafife almak ancak acizlere yaraşır.  * Anlatmam derdimi dertsiz insana, Dert çekmeyen dert gıymetin bilemez Kendini sevmek uzun bir yol, yolculuk etmesi çetin bir yol. Bu sebeptir ki her zaman insanın insana sevgisini kutsadım. İnsanın kendini sevmesi bile bu kadar zorken, dedim. Dünya üzerinde bir benzeri daha olduğuna inanmadığın birini sevmek müthiş bir cesaret! Kendinde tahammül edemediğin ne varsa baş göz üstüne diyorsun. Bir başkası yapsa aynı davranışı saniye düşünmeden yoldan saparı...
Devamı

Tanıdığım bir ağaç var,

Resim
Çiçeğe "unutmabeni" ismini veren insanoğludur inceliğe olan inanca tutulduğum dal. Hâlbuki ne kadar zor inceliğin dengesini koruyabilmek. Beklentilerini ve duygularını taşıyabilmek. Bazen kendini bazen de dünyanı var edenleri sırtlayabilmek,  Olanı olduğu gibi aktarabilmenin çabasını vermek insanoğluna,  Tanrıdan dilemek seni duymasını, seni anlamasını, seni pamuklara sarmasını.. -İstemenin sınırsızlığına inanarak gönlünü ferahlatarak- Bütün bunları zihnimin kalabalığı ile konuşurken, kafamı kaldırıp yolun karşısına baktım. Çırılçıplak duruyordu karşımda. Halinden memnun değildi. Çünkü kendi tercihi olmayan bir sonucun üzerinde yarattığı ağırlığı taşıyordu. Sonbaharda yapraklarını çok döktüğü için bu büyük ağacın tüm dallarını budamışlardı. Çünkü yazın o ağacın gölgesinde serinlediklerini, güzün ilk günleri gelir gelmez unutmuşlardı. Yeşil renkleri sarıya dönüp birde yerlere dökülen yapraklarını toplamak zorunda kaldıklarında; güzün de gelip geçici olduğunu göz ardı edip kesm...
Devamı