En onulmaz yaraları bile onaran dermadı zaman, Lokman Hekim'di!


 
 Lokman Hekim gelse yâram azdırır,
Yaramı sarmaya yâr kendi gelsin.






Efsaneler derya deniz olmuş ülkemin topraklarında. Mistik bir örtü gibi sarmış üzerini. 

Tüm inanan ve inanmayanlara;


Derler ki Lokman Hekim dünyayı dolaşmış daha sonra Anadolu topraklarından Çukurova'ya gelip yerleşmiş. İnanlar bilirler ki Lokman Hekim tüm hekimlerin piri, üstadıdır. Her çiçeğin, yeşeren her otun özelliklerini bilir, tanır, onarlardan ilaç yapar ve dertlere deva olurmuş. Çukurova'ya gelince de ovanın bereket ve güzelliğine hayran kalmış ve Misis'e yerleşmiş. Yakınında yöresinde hasta kim varsa hepsini iyileştirmiş. Hastalık, elem, keder nedir unutan halk Lokman'dan daha fazlasını talep etmeye başlamış. Ölümsüzlüğün peşine düşen insanlar Lokman Hekim'den ölümsüzlük ilacını yapmasını talep etmişler.

Lokman, Çukurova'yı adım adım dolaşmış, önüne çıkan her bitkiden, her nehirden medet ummuş. Yorgunluktan gölgesine sığınabileceği ulu bir çınarın altında dinlenmeye karar vermiş. Uykuya daldıktan sonra bir ara bir ses duymuş. Bu ses ''Ey Lokman'' demiş ''artık araman sona ersin, ben ölümsüz hayatın devâsıyım.'' Lokman Hekim aniden yerinden kalkmış. sesin geldiğini düşündüğü bitkiye doğru yürümüş ve onu koparmış. Derler ki o an Allah Cebrail'e '' Yetiş Cebrail, Lokman ölümsüzlük peşindedir.'' demiş. Cebrail pir-i fâni kılığında çıkmış Lokman'ın karşısına. Lokman'ın devaları yazdığı defteri elinden alarak Ceyhan Nehri'ne aniden fırlatmış. Defterin peşi sıra kendini suya atan Lokman defteri bulamamış. Yaz gelip sular çekilince, nehir boyunda defteri aramaya devam etmiş ancak sadece bir yaprağını bulabilmiş. Bugünkü tıp biliminin, asırlar önce o yapraktan geldiğine rivayet edilmektedir. 

Lokman Hekim'in  ölümsüzlük iksirini bulduğu ancak formülünü kaybettiğine dair çeşitli efsaneler mevcuttur. Bir efsaneye göre içinde ölümsüzlük iksiri bulunan şişeyi köprüden geçerken düşürerek kırmış ve böylece kaybetmiştir. Bir başka efsaneye göre ise eline yazdığı ölümsüzlük formülü yağmurda ıslanarak silinmiştir. 

Hikayelere, türkülere konu olan Lokman Hekim için birbirinden farklı ve çeşitli alıntılar mevcuttur. Şahmeran ve Lokman hikayesi Çukurova'da en yaygın bilinen efsanelerdendir.  Şahmeran'ın yerini söylemek zorunda kalan Cemşap'a şöyle der ''beni üç parçaya bölüp üç farklı kazanda kaynatacaklar, sen başımın kaynatıldığı sudan içerek Lokman Hekim olacaksın'' 

Bir rivayette de Lokman'a bir koyun kesmesini en iyi yerinden iki parça et getirmesini söylerler. Lokman koyunun yüreğini ve dilini getirir. Başka bir gün koyunun en kötü yerinden iki parça et getirmesini söylerler. Lokman yine yüreğini ve dilini getirir. Neden böyle yaptığını sorduklarında şöyle cevap verir; 


''İyilik için kullanıldığında yürekten ve dilden iyi bir şey yoktur. Kötülük için kullanıldığında da yürekten ve dilden daha kötü bir şey yoktur.''


 


Yorumlar

Yorum Gönder

Bu blogdaki popüler yayınlar

Denize dökülen bir pınar gibi,

Resim
Ne olduysa o kırmızı monttan sonra oldu , demiştik biz uzun süre. Hayatını alt üst ettin , demişlerdi onlarda. Hayatımın altından cennet suları akıyormuş meğer, kurak bir toprak üstünde yaşarken bundan haberdar değildim. Bu yıl yeni bir yaş aldım, onbir kilo verdim, hayatımda ilk kez bu yıl gittim lunaparka.  İnsanlar eksilttim hayatımdan -yeni insanlara yer açtım- Çok ağladım, çok yürüdüm, çok yazdım. Gün doğumlarını yakaladım. Yağmurlu günlerde şemsiye taşımaktan hiç haz duymuyorum ama ilk kez şemsiyem ile yürüdüm yağmurda. Saçlarım çok uzadı, bir iki tel beyazım bile çıktı.  Kafamın içi aylarca susmadı,  Hem çok konuştum hem hiçbir şey anlatmadım insanlara. Bu yılın kahrını da neşesini de en çok iş arkadaşlarımla bölüştüm. Ne kadar ağladıysam o kadar güldüm. Öyle ki artık ağlanacak şeylere de gülüyoruz. - ve oldukça yüksek ses çıkartarak çalıştığım için üzgünüm, bu da bir çeşit terapi oldu bana - Ankara'ya bu yıl da gidemedim. Taşa döndüm zannederken kalbimde çiçekler...
Devamı

Kanadın da kaderi kırılmak,

Resim
Dizlerini karnına çekip ellerinle sarmışsın, Gece üç, dört  Bir günün değil bir yaşamın yorgunluğu bu. Öyle uyuyarak da geçmiyormuş üstelik. En hazırlıksız anda yüreğine görünmez bir bıçak sızısı saplayabiliyormuş.  Konuşan bir zihne sadece susmak fayda etmez. Bazen daha çok konuşup, o ne dediğini bilmeyen sesi bastırmak gerekir. Bu gerçek bir yaşam yorgunluğu olabilir mi peki? Olabilir. Herkesin sınavı kendine özgü. Herkesin yükü kendine ağır. Durup karşısında, canı acıyanın acısını hafife almak ancak acizlere yaraşır.  * Anlatmam derdimi dertsiz insana, Dert çekmeyen dert gıymetin bilemez Kendini sevmek uzun bir yol, yolculuk etmesi çetin bir yol. Bu sebeptir ki her zaman insanın insana sevgisini kutsadım. İnsanın kendini sevmesi bile bu kadar zorken, dedim. Dünya üzerinde bir benzeri daha olduğuna inanmadığın birini sevmek müthiş bir cesaret! Kendinde tahammül edemediğin ne varsa baş göz üstüne diyorsun. Bir başkası yapsa aynı davranışı saniye düşünmeden yoldan saparı...
Devamı

Tanıdığım bir ağaç var,

Resim
Çiçeğe "unutmabeni" ismini veren insanoğludur inceliğe olan inanca tutulduğum dal. Hâlbuki ne kadar zor inceliğin dengesini koruyabilmek. Beklentilerini ve duygularını taşıyabilmek. Bazen kendini bazen de dünyanı var edenleri sırtlayabilmek,  Olanı olduğu gibi aktarabilmenin çabasını vermek insanoğluna,  Tanrıdan dilemek seni duymasını, seni anlamasını, seni pamuklara sarmasını.. -İstemenin sınırsızlığına inanarak gönlünü ferahlatarak- Bütün bunları zihnimin kalabalığı ile konuşurken, kafamı kaldırıp yolun karşısına baktım. Çırılçıplak duruyordu karşımda. Halinden memnun değildi. Çünkü kendi tercihi olmayan bir sonucun üzerinde yarattığı ağırlığı taşıyordu. Sonbaharda yapraklarını çok döktüğü için bu büyük ağacın tüm dallarını budamışlardı. Çünkü yazın o ağacın gölgesinde serinlediklerini, güzün ilk günleri gelir gelmez unutmuşlardı. Yeşil renkleri sarıya dönüp birde yerlere dökülen yapraklarını toplamak zorunda kaldıklarında; güzün de gelip geçici olduğunu göz ardı edip kesm...
Devamı