TANRILAR DAĞI

 Kelime anlamıyla can yakıcı, yüzü gülmez, acımaz olan Nemrut efsaneye göre Hz. İbrahim‘i ateşe attıran Babil Hükümdarı Nemrut‘tan adını almış bir dağdır.

Nemrut hakkında oldukça fazla mit bulunmaktadır lakin bilinen en somut hikayesi Kommagene Uygarlığına dayanmaktadır. Nemrut Dağındaki heykellerin Kommagene Krallığı’nın kültürel tabiatına uyduğu bazı resmi kaynaklarca da belirtilmiştir.

Güneşin doğuşunun ve batışının en iyi izlendiği tepe, olarak nitelendirilen Nemrut Dağı, üzerinde bulunan heykelleri (Harabeleri) ile dünyanın sekizinci harikası olarak Unesco Dünya Mirası Listesi‘nde yer almaktadır.




Kommagene Kralı I. Antiochos‘un kendisi için yaptırdığı anıt mezar, mezar odasının üzerinde kırma taşlardan oluşan bir tümülüs (mezarlık içeren, toprak yığılarak oluşturulmuş tepecik) ve tümülüsün 3 tarafını çevreleyen kutsal alanlar bulunuyor.
Dağda hayvan heykellerinin yanı sıra kral ve tanrı heykelleri de yer alıyor. 
Kral I. Antiochos, Kommagene Tanrıçası Fortuna, Yunan mitolojisinde tanrılar tanrısı Zeus; güneşin, sanatın,  kâhin tanrısı Apollon ve kudretin simgesi Herakles'e ait heykeller mevcut ve yine Mitra, Helios, Hermes, Oramasdes ve Ares’in de orada olduğu bilinmekte.








Kralı I.Antiochus halkının dillerine ve inançlarına saygılı davranmış, çok dilli bir yaşam sürdürmüş bir yöneticiymiş.  Ülkesinin çok kültürlü yapısına uygun bir yönetim modeli seçmiş ve kutsal-anıtsal bir devlet kültü (din-tapınma) inşa ettirmiştir. 

Dağın adı resmi kaynaklarda yer alan yazıtlarda Nemrut olmasa da, Komialıların kutsal alanı, Nemrut Dağı olarak anılmış ve günümüze kadar bu şekilde gelmiştir. Komia Kralı I. Antiochos gerçekleştirmek istediği ölümsüzlük ve sonsuzluk rüyasını gerçekleştirmiştir. 

En azından bizler bunun en yakın tanıklarıyız..

Yorumlar

Yorum Gönder

Bu blogdaki popüler yayınlar

Denize dökülen bir pınar gibi,

Resim
Ne olduysa o kırmızı monttan sonra oldu , demiştik biz uzun süre. Hayatını alt üst ettin , demişlerdi onlarda. Hayatımın altından cennet suları akıyormuş meğer, kurak bir toprak üstünde yaşarken bundan haberdar değildim. Bu yıl yeni bir yaş aldım, onbir kilo verdim, hayatımda ilk kez bu yıl gittim lunaparka.  İnsanlar eksilttim hayatımdan -yeni insanlara yer açtım- Çok ağladım, çok yürüdüm, çok yazdım. Gün doğumlarını yakaladım. Yağmurlu günlerde şemsiye taşımaktan hiç haz duymuyorum ama ilk kez şemsiyem ile yürüdüm yağmurda. Saçlarım çok uzadı, bir iki tel beyazım bile çıktı.  Kafamın içi aylarca susmadı,  Hem çok konuştum hem hiçbir şey anlatmadım insanlara. Bu yılın kahrını da neşesini de en çok iş arkadaşlarımla bölüştüm. Ne kadar ağladıysam o kadar güldüm. Öyle ki artık ağlanacak şeylere de gülüyoruz. - ve oldukça yüksek ses çıkartarak çalıştığım için üzgünüm, bu da bir çeşit terapi oldu bana - Ankara'ya bu yıl da gidemedim. Taşa döndüm zannederken kalbimde çiçekler...
Devamı

Kanadın da kaderi kırılmak,

Resim
Dizlerini karnına çekip ellerinle sarmışsın, Gece üç, dört  Bir günün değil bir yaşamın yorgunluğu bu. Öyle uyuyarak da geçmiyormuş üstelik. En hazırlıksız anda yüreğine görünmez bir bıçak sızısı saplayabiliyormuş.  Konuşan bir zihne sadece susmak fayda etmez. Bazen daha çok konuşup, o ne dediğini bilmeyen sesi bastırmak gerekir. Bu gerçek bir yaşam yorgunluğu olabilir mi peki? Olabilir. Herkesin sınavı kendine özgü. Herkesin yükü kendine ağır. Durup karşısında, canı acıyanın acısını hafife almak ancak acizlere yaraşır.  * Anlatmam derdimi dertsiz insana, Dert çekmeyen dert gıymetin bilemez Kendini sevmek uzun bir yol, yolculuk etmesi çetin bir yol. Bu sebeptir ki her zaman insanın insana sevgisini kutsadım. İnsanın kendini sevmesi bile bu kadar zorken, dedim. Dünya üzerinde bir benzeri daha olduğuna inanmadığın birini sevmek müthiş bir cesaret! Kendinde tahammül edemediğin ne varsa baş göz üstüne diyorsun. Bir başkası yapsa aynı davranışı saniye düşünmeden yoldan saparı...
Devamı

Tanıdığım bir ağaç var,

Resim
Çiçeğe "unutmabeni" ismini veren insanoğludur inceliğe olan inanca tutulduğum dal. Hâlbuki ne kadar zor inceliğin dengesini koruyabilmek. Beklentilerini ve duygularını taşıyabilmek. Bazen kendini bazen de dünyanı var edenleri sırtlayabilmek,  Olanı olduğu gibi aktarabilmenin çabasını vermek insanoğluna,  Tanrıdan dilemek seni duymasını, seni anlamasını, seni pamuklara sarmasını.. -İstemenin sınırsızlığına inanarak gönlünü ferahlatarak- Bütün bunları zihnimin kalabalığı ile konuşurken, kafamı kaldırıp yolun karşısına baktım. Çırılçıplak duruyordu karşımda. Halinden memnun değildi. Çünkü kendi tercihi olmayan bir sonucun üzerinde yarattığı ağırlığı taşıyordu. Sonbaharda yapraklarını çok döktüğü için bu büyük ağacın tüm dallarını budamışlardı. Çünkü yazın o ağacın gölgesinde serinlediklerini, güzün ilk günleri gelir gelmez unutmuşlardı. Yeşil renkleri sarıya dönüp birde yerlere dökülen yapraklarını toplamak zorunda kaldıklarında; güzün de gelip geçici olduğunu göz ardı edip kesm...
Devamı