İÇ KONUŞMALARI - IX.

 


"Göğe baktım yerli yerinde,

haydutlar , dalavereciler yerli yerinde.

vurguncular, hayınlar, vurdumduymazlar öyle.

İyi dedim, içim rahatladı.

düzen bozulmamış, dedim sevindim,

tenhaca bir bölgede şehre girdim.." (*)

*

- Müsait bir yerde ineyim.

- çok sevmeyeceksin mesela. O daha az severse kırılırsın.

- eskiler de ayrı bir güzeldi.

- sahi saat kaç?

- Rıfat amcayı hasta haneye kaldırdılar

-Duyabilmemin bi’ yolu var da

- sakıncasızım.”

- Biz sevmekle yükümlüyüz,

- "Gönlünün eşini bulan garip değildir."

 (Bakın bu şehri ben kurdum ben büyüttüm ama sevemedim.)

 -Çiçekli şiirler yazacağım, begonvil  ağaçlarını ve nergisleri..

- beni öldür de azat et.

-“Ne de olsa kışın sonu bahardır, bu da gelir, bu da geçer...”

-sen, ne güzel gülüyorsun

-kimse bilmez mekanda

kırk gün kırk gece içimi çektim.

-Bir müddet, her şeyden, elimi çekmek istemiş olamaz mıyım?

- radyonun sesini açar mısınız?

-Akmayan pınardan su bekleme

- Bir yere ait olmamak ile her yere ait olmak aynı şey demek midir?

-Sanki ikna edilmek ister gibi bi halin var

-Sevmek insanı yorar mı?

-'ben istiyorum ki sen hiç susma, sesinin her tınısı özgür bırakıyor ruhumu..

- kınalı ellerim çayda çürüdü" 

" gün doğacak birazdan.

Bu gece, öylece, bekledim. Ben hep geç geleni beklerim. Birazdan gün doğacak ve ben herkesin gözünü yeni güne açtığı vakti bekleyeceğim; yummak için gözlerimi. 

- Islak unutulmuş bir taş bezi gibi kalakaldım

- ne giyse hoşuma giderdi

-"Kavuşmak mı? Onu Allah bilir."

- beni bul,

- Bir şey demeyeceksen gidiyorum

- *benim gönlüm gök gibidir, haydi kuşlarını gönder göğüme 

- Yarın güneş kokusu yüzüme değsin istememekteyim.

Yaptığım  onca şeyin yanında yapamadığım onca şeyin üzüntüsü de henüz bitmemişken, kimsenin umurunda değilsin ki" diye tekrarladım. 

- “Seni senin gibiler sevsin."

- korkmayın benden güvercinler,

- konu buralara hiç gelmemiş olsaydı

- tesadüflere inanmazdım.. ama şimdi, bir denize koşar gibi koşsam ya

- Ben ağlıyorum, Tanrı susmuyor. 

- Vakitler ve mekanlar ve insanlar yokken ve hava da bir sükunet asılı kalmışken ve çabasız bir yol mümkün değilken, haydi yaslan göğsüme 


Halbuki şu an otogarda olabilirdik. Sabahın körü, der eskiler işte o kör şafakta ben bu sancılı türküleri dinlememiş olurdum. İnsanın canı da ne garip, sevgisi ne büyük. Yanında olamamanın üzüntüsü mü şimdi bu

 - ”biliyor musun açık seçik konuşamamak beni de yordu








(*) Turgut UYAR

Yorumlar

Yorum Gönder

Bu blogdaki popüler yayınlar

Denize dökülen bir pınar gibi,

Resim
Ne olduysa o kırmızı monttan sonra oldu , demiştik biz uzun süre. Hayatını alt üst ettin , demişlerdi onlarda. Hayatımın altından cennet suları akıyormuş meğer, kurak bir toprak üstünde yaşarken bundan haberdar değildim. Bu yıl yeni bir yaş aldım, onbir kilo verdim, hayatımda ilk kez bu yıl gittim lunaparka.  İnsanlar eksilttim hayatımdan -yeni insanlara yer açtım- Çok ağladım, çok yürüdüm, çok yazdım. Gün doğumlarını yakaladım. Yağmurlu günlerde şemsiye taşımaktan hiç haz duymuyorum ama ilk kez şemsiyem ile yürüdüm yağmurda. Saçlarım çok uzadı, bir iki tel beyazım bile çıktı.  Kafamın içi aylarca susmadı,  Hem çok konuştum hem hiçbir şey anlatmadım insanlara. Bu yılın kahrını da neşesini de en çok iş arkadaşlarımla bölüştüm. Ne kadar ağladıysam o kadar güldüm. Öyle ki artık ağlanacak şeylere de gülüyoruz. - ve oldukça yüksek ses çıkartarak çalıştığım için üzgünüm, bu da bir çeşit terapi oldu bana - Ankara'ya bu yıl da gidemedim. Taşa döndüm zannederken kalbimde çiçekler...
Devamı

Kanadın da kaderi kırılmak,

Resim
Dizlerini karnına çekip ellerinle sarmışsın, Gece üç, dört  Bir günün değil bir yaşamın yorgunluğu bu. Öyle uyuyarak da geçmiyormuş üstelik. En hazırlıksız anda yüreğine görünmez bir bıçak sızısı saplayabiliyormuş.  Konuşan bir zihne sadece susmak fayda etmez. Bazen daha çok konuşup, o ne dediğini bilmeyen sesi bastırmak gerekir. Bu gerçek bir yaşam yorgunluğu olabilir mi peki? Olabilir. Herkesin sınavı kendine özgü. Herkesin yükü kendine ağır. Durup karşısında, canı acıyanın acısını hafife almak ancak acizlere yaraşır.  * Anlatmam derdimi dertsiz insana, Dert çekmeyen dert gıymetin bilemez Kendini sevmek uzun bir yol, yolculuk etmesi çetin bir yol. Bu sebeptir ki her zaman insanın insana sevgisini kutsadım. İnsanın kendini sevmesi bile bu kadar zorken, dedim. Dünya üzerinde bir benzeri daha olduğuna inanmadığın birini sevmek müthiş bir cesaret! Kendinde tahammül edemediğin ne varsa baş göz üstüne diyorsun. Bir başkası yapsa aynı davranışı saniye düşünmeden yoldan saparı...
Devamı

Tanıdığım bir ağaç var,

Resim
Çiçeğe "unutmabeni" ismini veren insanoğludur inceliğe olan inanca tutulduğum dal. Hâlbuki ne kadar zor inceliğin dengesini koruyabilmek. Beklentilerini ve duygularını taşıyabilmek. Bazen kendini bazen de dünyanı var edenleri sırtlayabilmek,  Olanı olduğu gibi aktarabilmenin çabasını vermek insanoğluna,  Tanrıdan dilemek seni duymasını, seni anlamasını, seni pamuklara sarmasını.. -İstemenin sınırsızlığına inanarak gönlünü ferahlatarak- Bütün bunları zihnimin kalabalığı ile konuşurken, kafamı kaldırıp yolun karşısına baktım. Çırılçıplak duruyordu karşımda. Halinden memnun değildi. Çünkü kendi tercihi olmayan bir sonucun üzerinde yarattığı ağırlığı taşıyordu. Sonbaharda yapraklarını çok döktüğü için bu büyük ağacın tüm dallarını budamışlardı. Çünkü yazın o ağacın gölgesinde serinlediklerini, güzün ilk günleri gelir gelmez unutmuşlardı. Yeşil renkleri sarıya dönüp birde yerlere dökülen yapraklarını toplamak zorunda kaldıklarında; güzün de gelip geçici olduğunu göz ardı edip kesm...
Devamı