GÜZEL ATLAR DİYARI

 Yüzyıllar boyunca hakkında pek çok hikaye anlatılan üç güzellerin en çok bilinen efsaneleri şöyledir;


Kapadokya kralının güzeller güzeli bir kızı varmış. Bu kız gönlünü bir çobana kaptırmış. Ancak babası evlenmelerine müsaade etmemiş. Ancak kız sevdiği adamla evlenmek için bir yolunu bulup kaçmış. Velhasıl zamanlar geçmiş lakin babası izlerini bulmaları için  çobanın peşine taktığı askerlerinden yeni doğan torununun peşine de düşmelerini istemiş. Efsaneye göre ise ölmemeleri için bir mucize dileyen prenses, çoban ve çocuğun birer taşa çevrilmelerini dilemiş. 



En önde duranın çoban, aradakinin çocuk ve en arkada yer alanın ise prenses olduğuna inanılmış.


Bir başka efsaneye göre ise, 

Aile ve bereketi sembolize ettiğine inanılan üç güzellere,  çocuğu olmayan ailelerin ziyarete gelerek  Peribacalarının yan tarafındaki yokuşu 7 kere inip çıkmaları ile çocuk sahibi olacağına inanılırmış. 



Yine bu zamana kadar anlatılmış içli bir söylenceye göre ise,

Zamanın birinde dünyada başları yüksek dağlara denk olan korkunç devler yaşarmış.  Bu devler kızdıklarında dağların tepesinden insanların üzerine ateş dalgalarını gönderirlermiş.  İnsanlar bu devlerden çok korkar ve onları kızdırmamak için ne gerekiyorsa yaparlarmış. Ama yine de bu devler insanlara kızarmış ve kızdıkları zaman da oturdukları dağların tepesinden insanların üzerine korkunç gürültülerle ateş dalgalarını göndermeye devam ederlermiş.

Günlerden bir gün yolu Kapadokya’ya düşen peri padişahı insanlara yardım etmek için perilerini toplamış. Periler günlerce çalışarak  devlerin attığı ateşi kar ve buzla söndürmeyi başarmışlar. Devlerin yer altına girmesiyle insanlar ve periler arasında bir bağ bir dostluk oluşmuş. İnsanlar kaya içlerine oydukları mağaralarda yaşarken periler de sivri kayalıkların üzerindeki küçük odacıklarda yaşamaya başlamışlar.

Kapadokya kralının oğlu Revan ile peri padişahının kızı Gül Peri’nin aşkı dillere düşmüş ve bu aşka karşı gelen insanlar perilerle savaşma kararı almışlar. Peri padişahı ise savaşıp insanları yok etmek yerine Kapadokya’yı terk etmeye karar vermiş. Ancak insanların devlerle baş edemeyeceğini de düşünerek tüm perilere güvercin olmalarını emretmiş. Onlara burada kalmalarını söylemiş. Gülperi de beyaz bir güvercine dönüşmüş ve her gün Revan’ın odasının penceresine konuyormuş. Revan tüm bu olanlardan bir haber,  penceresine konan güvercini avuçlarının arasına alıp Gül Peri’ye duyduğu hasreti, şefkatle sevip okşadığı bu güvercine anlatırmış.





Yorumlar

Yorum Gönder

Bu blogdaki popüler yayınlar

Denize dökülen bir pınar gibi,

Resim
Ne olduysa o kırmızı monttan sonra oldu , demiştik biz uzun süre. Hayatını alt üst ettin , demişlerdi onlarda. Hayatımın altından cennet suları akıyormuş meğer, kurak bir toprak üstünde yaşarken bundan haberdar değildim. Bu yıl yeni bir yaş aldım, onbir kilo verdim, hayatımda ilk kez bu yıl gittim lunaparka.  İnsanlar eksilttim hayatımdan -yeni insanlara yer açtım- Çok ağladım, çok yürüdüm, çok yazdım. Gün doğumlarını yakaladım. Yağmurlu günlerde şemsiye taşımaktan hiç haz duymuyorum ama ilk kez şemsiyem ile yürüdüm yağmurda. Saçlarım çok uzadı, bir iki tel beyazım bile çıktı.  Kafamın içi aylarca susmadı,  Hem çok konuştum hem hiçbir şey anlatmadım insanlara. Bu yılın kahrını da neşesini de en çok iş arkadaşlarımla bölüştüm. Ne kadar ağladıysam o kadar güldüm. Öyle ki artık ağlanacak şeylere de gülüyoruz. - ve oldukça yüksek ses çıkartarak çalıştığım için üzgünüm, bu da bir çeşit terapi oldu bana - Ankara'ya bu yıl da gidemedim. Taşa döndüm zannederken kalbimde çiçekler...
Devamı

Kanadın da kaderi kırılmak,

Resim
Dizlerini karnına çekip ellerinle sarmışsın, Gece üç, dört  Bir günün değil bir yaşamın yorgunluğu bu. Öyle uyuyarak da geçmiyormuş üstelik. En hazırlıksız anda yüreğine görünmez bir bıçak sızısı saplayabiliyormuş.  Konuşan bir zihne sadece susmak fayda etmez. Bazen daha çok konuşup, o ne dediğini bilmeyen sesi bastırmak gerekir. Bu gerçek bir yaşam yorgunluğu olabilir mi peki? Olabilir. Herkesin sınavı kendine özgü. Herkesin yükü kendine ağır. Durup karşısında, canı acıyanın acısını hafife almak ancak acizlere yaraşır.  * Anlatmam derdimi dertsiz insana, Dert çekmeyen dert gıymetin bilemez Kendini sevmek uzun bir yol, yolculuk etmesi çetin bir yol. Bu sebeptir ki her zaman insanın insana sevgisini kutsadım. İnsanın kendini sevmesi bile bu kadar zorken, dedim. Dünya üzerinde bir benzeri daha olduğuna inanmadığın birini sevmek müthiş bir cesaret! Kendinde tahammül edemediğin ne varsa baş göz üstüne diyorsun. Bir başkası yapsa aynı davranışı saniye düşünmeden yoldan saparı...
Devamı

Tanıdığım bir ağaç var,

Resim
Çiçeğe "unutmabeni" ismini veren insanoğludur inceliğe olan inanca tutulduğum dal. Hâlbuki ne kadar zor inceliğin dengesini koruyabilmek. Beklentilerini ve duygularını taşıyabilmek. Bazen kendini bazen de dünyanı var edenleri sırtlayabilmek,  Olanı olduğu gibi aktarabilmenin çabasını vermek insanoğluna,  Tanrıdan dilemek seni duymasını, seni anlamasını, seni pamuklara sarmasını.. -İstemenin sınırsızlığına inanarak gönlünü ferahlatarak- Bütün bunları zihnimin kalabalığı ile konuşurken, kafamı kaldırıp yolun karşısına baktım. Çırılçıplak duruyordu karşımda. Halinden memnun değildi. Çünkü kendi tercihi olmayan bir sonucun üzerinde yarattığı ağırlığı taşıyordu. Sonbaharda yapraklarını çok döktüğü için bu büyük ağacın tüm dallarını budamışlardı. Çünkü yazın o ağacın gölgesinde serinlediklerini, güzün ilk günleri gelir gelmez unutmuşlardı. Yeşil renkleri sarıya dönüp birde yerlere dökülen yapraklarını toplamak zorunda kaldıklarında; güzün de gelip geçici olduğunu göz ardı edip kesm...
Devamı