Pınar Aydın

 Ölümü, ihaneti ve savaşı görüyorum ama göğüs kafesimde bir yonca yeşeriyor. Gövdesi cılız, kökleri kudretle toprağına bağlı. Yaşamın nasıl,  diye soranlara tam olarak böyle tarif ederdim. * Çıplak gözle göremediğin güneşin hergün orada olduğunu bilirsin, hergün ışığının hacmi değişir ancak orada olduğunu bilirsin. Bu çok sevdiğin birini göremediğin halde orada olduğunu bilmekle eş değerdir. Bunca kavga ve gürültü içerisinde, sevgisini içinde bir yerlerde kristal bir kutuda saklamak gibi. Hayatta herşey insan için dedikleri, Yaşarken aklının ucundan dahi geçirmediğin şeyler başına geldiğinde dünyam başıma yıkıldı,  zannedersin. Neden beni buldu, dersin. Hayatından umudu kesen başını gökyüzüne çevirsin! Bak şu alt üst olmuş hayatımın yeni haline! Gün batımı turuncusunda binbir renk çiçek kokusu ve esintili yaz akşamları mayhoşluğu! Bak! Uçuşuyor neşeli kelebekler . En yağmurlu günde çetin bir rüzgar ağacımın dalını kırsa dahi kaldığı yerden devam ediyor güzelliği.  İn...

Bu kadar kötülüğün, korkunun, karanlığın içinde yine de güzel olanı gönülden dilemekten alıkoyamıyorum kendimi. Güzeli istemenin cezbedici varlığını kabul ederek.  Gözlerimin önünde sergileniyor hayal dünyamın izin verdiği sınırlar içerisinde bir sonsuzluk yaratışım.  Bu kadar üzüntünün, başarısızlığın, pişmanlığın içinde yine de delicesine istiyorum mutluluğun ilk hazzını. Kalbimin yerinde olduğunu hatırlatan, ritmini değiştiren, olan yahut olabilecek tüm olumsuzlukları olduğu şekli ile kabul ederek; bilinmez ama aydınlık bir gelecek düşlüyorum. Ve düşündüğüm hiçbir şeyi tek başıma olduğumu varsayarak düşünmüyorum. Yalnızlığı sevgisizler göğüslesin, Kalbi gün görenler artarak, çoğalarak ilerlesin. Dünyayı güzellik kurtarsın diye, insan olmaktan, umut etmekten; ölümü bile bile hergün üzerine yürüyerek, herşeyi olduğu haliyle kabul ederek, inançla devam etmekten başka bir çaremiz yok. Çünkü yol tektir, vazgeçmekse sapak. O sapaktan sapınca zannederiz ki yol kısalır, zannederiz ...